Laatst was ik oude cursusmappen aan het doorlezen. In de module Intergrale Kinderyoga kwam ik, naast nog andere mooie teksten, de volgende zin tegen:
Onderwijs op basis van Integrale Yoga beoogt een weg naar de toekomst te openen voor kinderen die van de toekomst zijn.
Hoe mooi zou het inderdaad zijn als we als leerkrachten ons zelf niet meer zien als een instructeur, maar als hulp, gids, en een begeleidende vriend? Dat je als leerkracht geen kennis oplegt, maar samen op weg gaat om te laten zien waar de kennis ligt en hoe je deze kennis kunt verwerven? Of anders verwoord: de belangrijkste taak van de leraar is de leerling belangstelling voor het leven, voor werk en voor 
kennis te laten ontwikkelen, zodat hij weet hoe het deze kennis kan gebruiken.
